Analizując każdy aspekt naszej rzeczywistości, poddając nieustannej ocenie wszystkie jej elementy, masowo nadużywamy stwierdzenia „najlepszy”. Zbyt łatwo przechodzi nam ono przez usta, rzadko kiedy będąc w pełni zgodne z jego oryginalną, wielowiekową definicją. Upraszczając jego znaczenie do granic możliwości, można by uznać, że „najlepszy” to po prostu dobry, ale z jakiegoś jasno określonego powodu wyróżniający się na tle innych dobrych. A „dobry”, wg Słownika Języka Polskiego W. Doroszewskiego z 1958 roku, oznacza „taki, jaki powinien być, jak trzeba; należyty, właściwy: wysokiej jakości, wysokiego gatunku, wartościowy, wyborny, wykwintny”.
